Oznaczenia GTU_02 nie stosuje się, gdy paliwo zużywane jest wewnętrznie do wykonania usługi, a nie stanowi odrębnej dostawy. Na przykład:

• jeśli paliwo wykorzystano do świadczenia usługi transportowej,
• zużycie paliwa zwiększa cenę usługi, ale nie występuje jako osobna pozycja na fakturze,
• paliwo wpisane zostało do protokołu wykonania usługi, ale nie do faktury.

To analogiczna sytuacja jak w usługach budowlanych – zużyty materiał wchodzi w skład usługi, lecz nie stanowi osobnej dostawy towaru. Odrębne oznaczenie GTU_02 mogłoby być uzasadnione tylko wtedy, gdy przedmiotem faktycznej transakcji jest sprzedaż paliwa, a nie sama usługa (np. refakturowanie kosztu tankowania).

Refakturowanie kosztów

Jeśli podatnik refakturuje koszt paliwa (np. z wynajmu samochodu), faktura dla końcowego nabywcy powinna zawierać GTU_02. Jednak gdy paliwo wliczono w cenę kompleksowej usługi (np. wynajem auta z kierowcą), bez osobnej pozycji – oznaczenia GTU nie stosujemy.

Sprzedaż z dystrybutora, paragon, hurt

Sprzedaż paliw z dystrybutora na fakturę – zarówno na żądanie klienta, jak i do paragonu – wymaga zastosowania kodu GTU_02. Dotyczy to także sprzedaży detalicznej. Hurtowa sprzedaż paliw również jest objęta obowiązkiem GTU_02.

Do 31 grudnia 2020 r. paragony z NIP nabywcy nie były ujmowane w JPK_V7, więc nie stosowało się do nich oznaczeń GTU, nawet jeśli sprzedaż była na rzecz przedsiębiorcy. Dokumenty te trafiały do JPK poprzez zbiorczy raport z kasy rejestrującej (RO).

Obowiązki sprzedawcy i nabywcy

• Sprzedawca paliwa ma obowiązek wykazania kodu GTU_02 w pliku JPK_V7, jeśli sprzedaje paliwa jako towar.
• Nabywca paliwa (np. przedsiębiorca kupujący olej napędowy do ciągnika rolniczego) nie ma obowiązku oznaczania faktury kodem GTU ani procedurą MPP.
• Paliwa, mimo że wrażliwe, nie są objęte obowiązkową metodą podzielonej płatności (MPP), ponieważ nie znajdują się w załączniku nr 15 do ustawy o VAT.